Mick

het zwart

MICK & RUUD LANFERMEIJER
SCHILDERIJEN

Wat voor kleur zwart?

Mick antwoordt:

“Echt zwart, zwart…geen glinstering, geen glans, niets, alleen zwart.
Ik zou wel een film willen monteren met daarin alle stukjes die ik gemist heb en die de anderen mensen wel hebben meegemaakt, om te weten of ik iets gemist heb… Dat er niets is, betekent niet dat het niet interessant is.”

Op zijn 17de jaar had Mick zijn piek in epilepsie en werd er 284 keer elektrische activiteit gemeten op zijn EEG, waarvan zeker 80 absences. Ineens wordt alles zwart en valt hij. Zonder enige aankondiging. Nu is hij 23 jaar en woont op een terrein van SEIN in Heemstede.

Zijn grote droom is leraar worden. Hij heeft de Pabo gedaan in Amsterdam. Het ging goed, tot aan zijn stage. Toen kreeg hij een aanval voor de klas. Zijn gezicht heeft een verdrietige uitdrukking als hij dat vertelt. “Ik heb die kinderen een trauma bezorgd” zegt hij, “dat vind ik vreselijk”. Nu loopt hij stage op de Waterlelie, de school van SEIN, voor epileptische kinderen en jongeren. Elke doordeweekse ochtend arriveren er taxi’s vanuit het hele land. Dáár is zijn epilepsie geruststellend: ‘de meester heeft het ook’. En er is sowieso altijd een achterwacht bij iedere groep.

Mick ziet zwart als hij absences ziet. Verder niets.
Hij vertelt dat hij alleen kan slapen als hij ‘s avonds nog even National Geographic kijkt, iets over het heelal, de sterren….95%, misschien wel 98% van het heelal is enkel zwart, en dat vindt hij geruststellend. “Het is ook heel mooi, dat zwart.”

Op zijn 24ste gaat hij met kunstenaar Ruud Lanfermeijer voor het eerst naar het Stedelijk Museum. Ze zitten bij Barnett Newman’s blauwe schilderij.Op de vraag wat hij het liefste zou willen maken, zegt hij “een schilderij met zwarte vegen, omdat dat de stukken zijn die ik mis, kan je een film maken van alle stukjes die ik gemist heb in mijn leven?”

In het atelier van de kunstenaar liggen 15 pigmenten zwart, allemaal verschillend en allemaal onbewerkt. Hij gaat er tempera van maken, pigment, olie en een eitje erbij. Er worden proefjes gedaan, er ontstaan allemaal kleine zwarte schilderijen, waaronder één van mummiezwart.

 

Op een dag gaat de projector aan. Hij staat in het licht, zijn schaduw valt op het zwarte doek, een ander zwart dan de liggende figuur in het zwart. Zijn schaduw wordt een zwarte man, die kijkt naar de wit omrande zwarte man op de grond. Het is een groot schilderij. Het lijkt wel of Mick naar zichzelf kijkt.

Mick, die niets met kunst had, blijft in het atelier van de kunstenaar komen. Hij is zelf een kunstenaar geworden.

Klik hieronder op de knop om de VR ruimte van Mick te bekijken!